Ze stond bij het zebrapad, keek naar het stoplicht, naar de kleurwisselingen, rood, groen, rood, groen, bewegende beentjes, stilstaande beentjes, bewegende beentjes, stilstaande beentjes.
Ze zag het. ze wist dat ze ook zelf wat moest doen. Benen bewegen. Maar er gebeurde niets. De helft van de tijd luisterden haar benen naar de opdracht van het verkeerssignaal, de andere helft niet.
Vijftig procent. Een glas half vol. Niet slecht. Of niet goed.
Nog maar eens proberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten