woensdag 22 juni 2011

Zure oude man


Het is vandaag weer zo’n dag. Zo’n dag dat niet alles gaat zoals ik het wil, of weinig gaat zoals ik het wil, of niets gaat zoals ik het wil. Zo´n dag dat ik een slecht humeur heb. En ik zag het niet aankomen. Ik stond op, de zon scheen en ik was vrolijk. Maar mij goede humeur verdween op het moment dat ik anderen (mijn vrouw, mijn dochter, mijn pleegkind) zag. Er is niets mis met mijn vrouw. Er is ook niets mis met mijn dochter. En er is niets mis met mijn pleegkind. Ik hou van ze. Ik heb zelf direct of indirect voor ze gekozen. Ik heb geen spijt van mijn keuzes. Maar toch, ik zag ze, ik hoorde ze, ik kreeg te maken met hun invloed op mijn leven en ik kreeg een slecht humeur.
Arme ik.
Arme zij.
Het is nu niet zo dat ik mijn slechte humeur voor me hou. Zoals alles, wil ik ook graag mijn humeur delen. En met wie liever dan met vrouw en kind? En dan ook meteen goed. Niet met een oppervlakkig zinnetje als ‘gôh, ik heb een slecht humeur vandaag’. Nee. Ik wil ze graag laten voelen wat ik voel. Ik wil ze graag laten delen in wat ik heb, meemaak, doorleef.
Ik reageer heftig, bozig en onhebbelijk op alles waar ik op kàn reageren. En dat is nogal wat. Op waar alles staat (op de verkeerde plaats). Op wat ze zeggen (de verkeerde dingen) en hoe (de verkeerde toon). Op wat ze willen (verkeerde dingen op het verkeerde moment). Op alles.
Al met al, ik ben een zure, nukkige, oude man. Nu ik erover nadenk, net zoals mijn vader. Die reageerde ook behoorlijk nukkig, zonder dat ik wist wat ik verkeerd deed. Zomaar. Ik vraag me af of mijn vader zich er ook bewust van was dat hij een zure nukkige oude man was. Dat zijn boosheid net zo min iets met mij te maken had, als mijn boosheid met mijn dochter. Ik vraag het me echt af. Maar mijn vader is al jaren dood. Ik kan het hem niet meer vragen.
Ik had het ook aan mijn moeder kunnen vragen. Daar had ik misschien nog iets van kunnen leren. Maar mijn moeder is ook dood.
Te laat.

dinsdag 14 juni 2011

Vasectomie



Morgen ga ik onder het mes. Tenminste, dat is de bedoeling. Morgen ga ik als vruchtbare man het ziekenhuis in en kom ik eruit met doorgeknipte omgeklapte en dichtgeschroeide zaadstrengen, met de intentie om een steriele man te worden.
Als het goed is duurt het een paar maanden, maar daarna kan ik geen kinderen meer krijgen. Dan ben ik genetisch zinloos geworden, van potentieel producent tot puur consument omgetoverd.

Ik heb er natuurlijk over nagedacht. Wil ik nog kinderen? Nee. Weet ik dat zeker? Ja. Kan mijn vrouw zich niet laten steriliseren? Ja. Is dat beter? Nee. Waarom  niet? Omdat zo een ingreep bij een vrouw veel moeilijker is, met meer complicatiekansen
Brave antwoorden op logische vragen. Ik heb me ingelezen in de procedure en ben er klaar voor.
Denk ik.

‘Heeft u nog vragen?’ vroeg de dokter in het voorgesprek. ‘Nee,’ zei ik.
Maar nu vraag ik mij af of mijn ejaculaat anders gaat ruiken of smaken, meer of minder wordt, en wat er met mijn ballen gaat gebeuren. Krimpen die? En bovendien zie ik op tegen elke ingreep in mijn lichaam, zeker een die dagen pijn gaat doen. Ik wordt al zenuwachtig van een injectienaald.

Als je niet op komt dagen bij een geplande operatie wordt er een no-show tarief in rekening gebracht. Twee tientjes schijnt dat te zijn.
Twee tientjes.
Voor twee tientjes koop je het recht een watje te zijn. En een vent te blijven.
Pfui.
Twee tientjes.

Die heb ik nog wel ergens.

dinsdag 7 juni 2011

De ezel en de beer spelen Memory

Helemaal nieuw! de ezel en de beer hebben een eigen memoryspel. Downloaden van: http://www.abyhartog.nl/wordpress/ knippen plakken en spelen.