Twee gasten zijn kwaad

Alledaagse dingen: een handje helpen

Vier mannen steunen en zuchten, kreunen en kraken. Ze trekken aan een schuifpui. Hij moet van de laadbak van een truck gehaald, en dan geïnstalleerd. De schuifpui is groot en zwaar, de mannen zijn niet sterk genoeg.

Ik stap van mijn fiets, altijd bereid om mijn krachten nuttig in te zetten. Maar dan hoor ik ze op elkaar schelden.

‘Hé, dikke homo!’ zegt eentje.

‘Slappe Turk!’ roept een ander.

Ik stap weer op mijn fiets. 

Ik ben niet te beroerd een handje te helpen, maar kan mensen ook heel goed in hun eigen sop gaar laten koken.

Misschien valt de pui wel op één van hun voeten.

Eikels.

Alledaagse dingen: Stoepkauwgum

Het is een vast ritueel. Iedere dag, bij het verlaten van mijn huis, inspecteer ik de stoeptegels. Tussen mijn huisdeur en de stoeprand liggen acht rijen tegels, zo’n 2 meter 40 breed. De tegels verspringen, zoals stoeptegels dat doen.

Nee, dat is te makkelijk, stoeptegels kunnen op allerlei manieren verspringen. Ze kunnen elkaar half overlappen, of voor een derde. Misschien zelfs voor een kwart. Bij mij voor de deur overlappen de tegels elkaar voor de helft.

Niet dat het hier over verspringing en overlapping gaat. Het gaat over die ene stoeptegel op de derde rij, recht voor mijn deur. Iedere dag inspecteer ik de tegel. En iedere dag zit er één uitgekauwd kauwgummetje meer op die ene tegel. Iedere dag. Precies één kauwgummetje meer.

Er is geen andere tegel in de straat waar dat gebeurt.

Geloof me. Ik ken de tegels in mijn straat.

Alledaagse dingen: de wenkbrauw

De man kijkt in de spiegel en ziet wenkbrauwen. Donkere, harige wenkbrauwen. Tussen de haren door een enkele huidschilfer. Meer dan een enkele. Wenkbrauwroos zou dat bestaan?

Een paar van de haren zijn dikker en stijver dan de anderen, ze staan recht omhoog of recht naar voren.

De man denkt aan zijn vader. Die had ook borstelwenkbrauwen, en vertelde tot in den treure over zijn conflicten met knipgrage kappers.

Och ja, zijn witgrijze vader. 

De man zelf heeft nog donker haar. Behalve dan dat ene uitstekende haartje. Dat is ook wit.

Hij pakt een pincet en trekt het er uit.

Zo. 

Klaar.

Weg met die herinneringen.

Alledaagse dingen: De schaar

Op de keukenkastjes rust een granito werkblad. Nèp-granito. Wie heeft ooit bedacht dat ze een prachtig natuursteen product konden vervangen door geplastificeerd spaanplaat? Geen idee.

Op het keukenblad ligt een schaar. Een oeroud, stalen model. De handvatten zijn zwart gelakt, de snijbladen zijn staalkleurig.

Er horen verhalen bij. Het is de schaar waarmee grootmoeder ooit een belager om het leven bracht. Het is de schaar waarmee moeder de slecht-zittende kleren voor haar kinderen knipte.

Maar de verhalen leid je niet af uit het blote feit dat het halfgeopend op een nep-granito keukenblad ligt. Naast een bosje krulpeterselie.