Hij stond in een winkel waar ze erotisch speelgoed verkochten en werd geholpen door een vriendelijke jonge juffrouw die aanzienlijk strakker in haar vel zat dan hij. Ze verkocht hem het een en ander, en verpakte alles netjes in cadeaupapier. Dat hadden ze zo afgesproken. Dat gaf het een wat feestelijk cachet.
Op de toonbank stond een vitrine, met daarin allerlei apparaten waar hij het nut maar half van begreep. Waarschijnlijk zou hij het beter hebben begrepen als hij vroeger, bij anatomieles, beter zijn best had gedaan. Dus lette hij vooral op het decoratieve karakter van de objecten. Ze waren van transparant materiaal, glas of plastic, met binnenin vrolijk gekleurde spiraalvormen.
‘Kijk,’ zei hij, ‘dat soort spiralen zaten ook in de knikkers waar ik vroeger mee speelde.’
‘Dat is zo,’ zei de juffrouw. ‘Daar speelde ik ook vaak mee.’
‘We hoeven ons er niet voor te schamen dat we geknikkerd hebben, ‘ zei de man, omdat hij vond dat hij dat moest zeggen.
‘Nee,’ zei de juffrouw geruststellend.
Maar ze wisten het allebei. Een man van middelbare leeftijd, die het in een winkel voor erotisch speelgoed over knikkeren heeft, dat heeft iets ongepasts.
