Soms hoor ik dingen die ik niet wil horen.
Dik een jaar geleden stond ik bij de supermarkt. Een klant
klaagde tegenover een bevriende winkelmedewerkster over wat haar was aangedaan
in een ziekenhuis. Bij een onderzoek waren haar borsten te zichtbaar geweest
voor anderen. ‘Het is niet veel, en het zijn net theezakjes, maar toch wil ik
dat mijn privacy gerespecteerd wordt,’ zei ze. Ik had alweer genoeg gehoord en ging
bij een andere kassa staan.
Soms voel ik mij gezegend met een goed geheugen, maar soms
ook niet. Af en toe zie ik die klant in of bij de supermarkt. Zo ook vandaag.
En zoals altijd denk: “theezakjes”.
Als die mevrouw was, zou ik dat erger vinden dan de inbreuk
op de privacy in het ziekenhuis. En zelf vind ik het ook geen fijne gedachte.
Maar het doet me er wel aan herinneren dat ik thee moet
kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten