Buurtverhalen (5): De dief op zoek naar een schaar

 

 

Was het een verhaal van de vorige bewoner, dat verhaal over die junk die opeens in de gang stond, en bij navraag zei dat ze alleen maar goede bedoelingen had en op zoek was naar een schaar? Of woonde ik hier toen zelf al, en heb ik het gewoon niet meer zo scherp? Het was in ieder geval de eerste inbraak in dit huis waar ik weet van heb.
De tweede keer heeft iemand gepoogd de voordeur te kraken. De sporen van braak waren duidelijk zichtbaar, maar om de een of andere reden is het bij een poging gebleven. De deur had blijkbaar meer sloten dan de inbreker doorzettingsvermogen. Op aanraden van de buurtagenten hebben we toen extra maatregelen genomen, Zwaardere sloten, pennen in de ramen, wat zichtbare beveiliging, Ons huis voelde als Fort Knox, maar dan zonder goud en andere kostbaarheden.

Niet dat dat het boeventuig ontmoedigde. Een jaar terug werd ik gebeld door dochterlief. Het huis was een zooitje, en zíj had het zeker niet veroorzaakt. Als verantwoordelijke vader spurtte ik op huis aan. Ik kon haar alleen maar gelijk geven (en troosten). Ons huis was een veel grotere bende dan het normaal al is. Lades waren uit kasten getrokken, deuren die meestal dicht zijn stonden open, er lag van alles op de grond, en natuurlijk waren er zaken verdwenen. Wat geld, papieren, gevoelswaardige sieraden, een camera, een tablet, en nog zo wat.

De politie kwam kijken, de slotenmaker kwam kijken, de verzekeraar kwam kijken, en wij ruimden de troep weer op.
Ik rekende het eens na op een velletje papier. Totale schade? Duizenden euro’s. Totale opbrengst voor de boeven? Hooguit een paar honderd euro. Wat een verspilling van waarde. Hadden ze dat niet beter aan kunnen pakken?

Nee, dan die praatjesmaker die bij mij aan de deur kwam met een zielig verhaal over een vrouw in het ziekenhuis, iets met haast en geen geld en geen tijd voor trams, en een vraag om wat cash te leen voor de taxi. Ik gaf hem €50, want ik kon zo snel geen briefje van tien of twintig vinden.
Dat was natuurlijk ook gewoon oplichting, diefstal, maar met veel minder schade, minder politiewerk, en minder waardevermindering.

Overigens zou ik hem graag nog eens op zijn bek timmeren, net als de inbrekers die mijn dochter hebben laten schrikken.