Hoe moeilijk is het nu om croissantjes te maken? Je verwarmt je oven voor, trekt een blikje Dannerolles open, en hup, 15 minuten later zijn ze klaar. Goed, het is niet het lekkerste croissantje ter wereld (die komen van en bakker uit Brussel, gelegen aan de Ixeslse steenstraatweg), maar ze zijn niet slecht.
De bakker bij mij om de hoek bakt er niets van. Te droog. De pseudo-versafdeling van de Albert Heijn doet het nog redelijk. De bakker iets verderop weet niet dat je croissants van bladerdeeg moet maken. In Frankrijk wisselde de kwaliteit per bakker, maar was meestal redelijk. In Italië konden ze het niet laten de croissants te vullen met vieze smurrie of te bedekken met een suikerlaag.
En zo is een reis langs bakkers een ontdekkingstocht met veel teleurstellingen en enkele feestelijke momenten.
Ik ben geen groot voorstander van normalisatieregelingen van de EU, maar op dit gebied zou er toch een standaard gezet mogen worden. Croissants die je bij de bakker koopt mogen niet slechter zijn dan de croissants die je zelf maakt met een blikje Dannerolles. Ze moeten zelfs beter zijn, ter compensatie van de geur die je mist bij het zelf bakken van die dingen. Of misschien kunnen bakkers die geur bijleveren. In blik, of een spuitbus. Een EU-gereguleerde spuitbus, zonder schadelijke drijfgassen en navulbaar.
Croissantje kopen, even spuiten en kijk, een heerlijke ochtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten