Als je maar vaak genoeg in de dierentuin komt herken je dat
wel, het gedrag van de dieren die weten dat het voedertijd is. Ze lopen
onrustig heen en weer, zitten voor de deur, beginnen te blaffen of te fluiten.
Sommige dieren slaan met hun poten op het luik waar normaal eten door gegeven
wordt, anderen bonzen met hun kop tegen de muur.
Ik vind het altijd boeiend om naar te kijken. Maar ik ben
blij dat ik geen dierentuindier ben.
Laatst was ik op de camping. Met de tent. En met de familie.
’s Morgens werd ik, zoals wel vaker ’s morgens, wakker. Ik
maakte melk voor het kind, ging naar de wc en poetste mijn tanden. En daarna
volgde de ontbijtvoorbereiding. Thee zetten, tafel dekken, dingen verzorgen. En
ik wachtte op de bakkersauto. Het was al half negen. Normaal was de bakker er
al om tien voor half. Ik verzette de stoelen nog een paar keer, roerde de thee,
en verschoof de dingen op tafel.
En ik dacht aan de dieren in de dierentuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten