Jammerklachten (8): De wespenplasser

Jammerklachten (7): de boom op de Kattenlaan

Lang, lang geleden, denk aan vijfentwintig tot dertig jaar geleden, schreef ik een verhaal dat zich afspeelde aan de Kattenlaan, het weggetje dat de Overtoom en het Vondelpark in Amsterdam met elkaar verbindt. 

Het was een fijn stukkie tekst, over twee mensen die elkaar nooit gezien hadden, maar communiceerden via een gat in een oude boom. Ze vulden het gat om en om met brieven. Totdat de brieven niet meer opgehaald werden, de communicatie eenzijdig werd, en stopte.

Toen ik het verhaal wilde publiceren, was niet alleen de communicatie gestopt, maar bleek ook de boom verdwenen. Het gat in de boom had blijkbaar geen nut meer. Of de boom ging dood van verdriet. Zoiets.

Vol goede hoop wachtte ik op een volgend moment dat zich zou aandienen. Er werden tenslotte nieuwe bomen geplant. Als ik lang genoeg zou wachten, zou er wel weer ergens een gat ontstaan, en zou mijn verhaal weer actueel worden.

Gisteren fietste ik weer over de Kattenlaan. Ik dacht terug aan wat ik ooit geschreven had en glimlachte. Tot ik de ooit nieuw geplante bomen zag. Ze waren omgezaagd.

Jammerklachten (6): Niets waard

Vier kinderen had ze. Vier kinderen en een man. Ze leefden allemaal nog. Ze hadden allemaal wat om handen. Ze hadden allemaal een goed leven. 
Maar zíj niet. Ze vond haar leven niets meer waard. 
Haar kinderen en haar man spraken haar niet tegen. Toch jammer.

Jammerklachten (5): Ali

In 1974 was hij 10. Muhammad Ali vocht tegen George Foreman in Zaïre. Hij mocht er niet naar kijken, maar hij wist zeker dat George zou winnen.

Nu was het 46 jaar later. Er waren geen nieuwe wedstrijden, De wereld lag stil. Maar die oude wedstrijden, die werden weer getoond, en zeker deze match tussen de giganten.
Het was diep in de nacht. Hij zat met bier en chips op de bank.

Daar stonden ze, Ali & George, in het bloedhete Kinshasa. Weer was hij voor George! En hij was er zeker van dat zijn favoriet zou winnen.